Bu kitabi atam Valehin v? anam P?rizadin xatir?sin? h?sr edir?m

M?nIm anam…

Q?driyy? ?i??yin «M?n anayam» publisistik ?s?rini birn?f?s? oxudum. Ilk baxisdan sad? g?r?n?n bu ?s?rd? n?l?r vardi? ?qli c?h?td?n saglam olmayan ?vladini c?miyy?t? layiqli f?rd, savadli, bilikli insan kimi yetisdirm?k ???n ill?rl? h?r m?s?qq?t? qatlanan, h?kiml?r? m?raci?t etm?kl? kifay?tl?nm?yib ?z? d? oxuyan, arasdiran bir ananin agrili-acili, eyni zamanda s?r?fli h?yati t?svir olunmusdu. Heyr?td?n donub qalmisdim. Bu n? idi, Ilahi? Borc idimi? Vicdan ?agrisi idimi? Allahin h?km?n? boyun ?y?r?k ?z y?k?n? axira q?d?r ??km?k v?zif?si idimi? Bilmir?m. B?z?n ??kdiyi ?zablardan bezib asi olan insanlar da g?rm?s?m. B?z?n s?brini cilovlaya bilm?yib partlayan, yanan insanlar da g?rm?s?m. Amma ?vladi yolunda ??kdiyi z?hm?tl?rd?n bez?n ana g?rm?mis?m. ?ox q?dim bir ?fsan? var:

Ana b?tnind? son saniy?l?rini yasayib bu d?nyada uzun yol?uluga hazirlasan bir k?rp? Allahdan sorusur:

– Allahim, d?nyaya g?z a?acagam, amma orada n? ed?c?yimi bilmir?m.

– M?n s?nin ???n bir m?l?k yaratdim, O qaygina qalacaq, -deyir Allah.

– Allahim, m?n insanlarin dilini bilmir?m axi?!. Onlara d?rdimi, ist?yimi nec? basa salacam?

– S?nin ???n yaratdigim m?l?k s?n? onlarin dilini ?yr?d?c?k, -buyurur Allah.

– Allahim, esitmis?m ki, d?nya pislikl?rl? doludur. Onlarla nec? m?bariz? aparacam?

– S?nin ???n yaratdigim m?l?k ?z h?yati bahasina s?ni qoruyacaq. Narahat olma!

– Allahim, s?nin h?zuruna nec? qayidacam?

– S?nin ???n yaratdigim m?l?k h?zuruma nec? qayitmagi s?n? ?yr?d?c?k, -buyurur Allah.

Bu zaman m?l?kl?r g?lib usagin d?nyaya getm? vaxtinin ?atdigini s?yl?yirl?r. Usaq sonuncu anda qisqirir:

– Adi, Allahim adi. O m?l?yin adi n?dir?

– Adi ?h?miyy?tli deyil. S?n ona sad?c? «ANA» dey?c?ks?n! – buyurur Allah.

Bu ibr?tamiz r?vay?ti g?z yaslari i?ind? oxudum. I?imd?n bir f?ryad qopdu. K?rp? niy? sorusmadi ki, Allahim, b?s m?n n? edim? M?ni yedizdirib-i?izdir?n, q?d?m-q?d?m b?y?d?n, qaygimi ??kib d?nyanin h?r bir ??tinliyind?n qoruyan, ?v?zind? is? he? n? ist?m?y?n o m?l?kl? nec? r?ftar edim? Sorussa, b?lk? d? layiqli bir cavab alardi. Lakin Allah insanin dalinca m?q?dd?s kitablarini g?nd?rdi. Bu kitablarda is? h?r sey yazilmisdi. «M?n c?nn?ti ananin ayaqlari altinda yaratdim.»

Hami deyir ki, ana m?q?dd?sdir. Amma, n? gizl?dim, biz ?vladlar b?z?n onu incidir, ?y?dl?rin? qulaq asmir, n?tic?d? ?zl?rin? z?lm ed?nl?rd?n oluruq. Uzaga getm?k lazim deyil. M?n anami itir?nd? on iki yasim vardi. Bu on iki ilin xatir?l?ri i?imi g?yn?dir. Anama verdiyim ?ziyy?tl?r yadima d?s?nd? m?ni x?cal?t t?ri basir. ?z?m? yer tapa bilmir?m. Ana! M?n s?ni hardan alim? S?n? nec? deyim ki, pesimanam? S?sim isimd? bogulur. Harayim kim?, hara ?atar? Insanlara s?sl?nir?m: -Analarinizi sevin. Onun q?drini bilin. El? yasayin ki, sonra basiniza d?ym?y?siniz. Ne?? il q?lbimd? yasatdigim bir xatir?ni sizinl? b?l?s?r?m. 8 mart 1975-ci il idi. Foye Qadinlar g?n? m?nasib?til? al-?lvan b?z?nmisdi. T?nt?n?li bir gec? ke?irilirdi. Sevimli m??llim?m Fatmaxanim m??llim? basda olmaqla, hami burada idi. Gec?nin aparicilarindan biri d? m?n idim. Mahnilar, t?brikl?r bir-birini ?v?z edir, hami deyir, g?l?r s?nl?nirdi. Dostlarim analara h?sr edil?n serl?ri, mahnilari oxuyub gurultulu algislar altinda s?hn?ni t?rk edirdil?r. He? kimin m?nim o gec?y? hazirladigim s?rprizd?n x?b?ri yox idi. Ne?? g?n idi ki, onu cibimd? g?zdirirdim. Gec?d? dostlugumuzun b?n?vr?si el? o g?nd?n qoyulan unudulmaz xan?nd?-m?nim adasim Vahid Abdullayev d? istirak edirdi. Budur, dostum analara h?sr olunmus g?z?l bir mahni il? ?ixisini yekunlasdirib alqis payini qazanir. S?hn?y? ?ixiram. ?limi cibim? salib ne?? g?nd?n b?ri cibimi yandiran d?rdqat b?k?lm?s yazini ?ixariram. B?t?n baxislar ?z?m? tikilib. Hami intizarla n?vb?ti n?mr?ni elan etm?yimi g?zl?yir. M?ns? h?zin bir s?sl? deyir?m:– Indi d? icaz? verin, ?z?m?n yazdigim «Ana» serini siz? oxuyum. Tamasa?ilarin ?z?nd? t??cc?b dolu bir maraq var. Fatmaxanim m??llim?d?n basqa… O m?nim azdan-?oxdan n?s? yazdigimi bilirdi. Amma bu d?qiq? burada oxunacaq serd?n onun da x?b?ri yox idi. Bu ser m?ni